Dwa tygodnie temu odbył się koncert „Fruhstuck” na akademikach Politechniki w Krakowie. Mieli dobre przesłanie, dobrą muzykę (świetne teksty!), wspaniałą interakcję ze słuchaczami. Ten koncert był ewangelizacyjną akcją grupy „Godinthecity”. Wielu ze studentów piło piwo i paliło papierosy podczas trwania koncertu, ale słuchali i tańczyli.
Podczas trwania koncertu dużo myślałem o tym co stanie się po koncercie? Jezus powiedział: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mat. 28:19-20). W tych fragmentach centralnym greckim słowem jest „czynić uczniami”. Jak my mamy czynić uczniami- a nie tylko nawracać ludzi? Jak wygląda uczniostwo? Czy jest to tylko codzienne czytanie Biblii, modlitwa, bycie na nabożeństwie kilka godzin w niedzielę? A może uczniostwo jest czymś bardziej formalnym: kursem składającym się z 12 lekcji, na którym poznajesz cały materiał i uczysz się go recytować innym?
Wiem że nie jestem pierwszym, który zadaje te pytania. Ale pytanie dotyczące tego, jak wygląda nasz proces czynienia ludzi uczniami Chrystusa powinno być poważnie rozpatrzone. Dla Jezusa był to proces. On spędzał czas z 120 ludźmi- w ciągłej interakcji- szczególnie z dwunastoma. Zadawał im pytania- ponieważ przez to uczyli się lepiej. Mieli też wolność do tego by zadawać Mu pytania- na które on zwykle odpowiadał jakąś alegorią. Dla mnie dwie kluczowe kwestie w procesie czynienia uczniami przez Jezusa to czas i uwalnianie do służby. Następnym razem napiszę o tych dwóch sprawach trochę więcej.
Co Ty myślisz o uczniostwie? Jak odpowiedziałbyś na powyższe pytania? Proszę o Twój komenatrz.
Two weeks ago there was a Fruhstuck concert at the Politechnik dorms in
Since the concert I have thought a lot about what happens after the concert? Jesus said, "Go into all the world and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the Father, Son and Holy Spirit. Teaching them to obey everything that I have commanded you. I am with you to the very end of the Age." Mat. 28:19-20. In these verses, the main Greek verb is make disciples. How do we make disciples and not just converts? What does discipleship look like? Is it simply daily Bible reading and prayer, attending a meeting with other people for a couple of hours each Sunday? Or is it more formal and include going through 12 lessons where we know the material and can recite it to someone else.
I know I am not the first person to ask these questions. But the question of what our discipleship process looks like needs to be considered. It was a process to Jesus. He spent His time with 120 people in an interactive way -especially the 12. He asked them questions -because they learned better this way. They were free to ask Him questions -which He usually replied to with a story. The 2 keys for me to Jesus' discipleship process were time and releasing. I will write more about these points next time.
What do you think about discipleship? How do you answer the above questions? Please comment.
Do góry Nowy Format
Stary był emaile:
16 sierpniu, 2009
Witajcie Kochani!
Mam nadzieję że wszystko u was jest dobrze tym tygodniu. Tu jest artykuł który myślałem było wazny dla nas: http://
Dziel się celami.
Jak często ukazujesz innym (w jasny sposób) dlaczego różne rzeczy mają miejsce w prowadzonej przez Ciebie służbie studenckiej- nawet biorąc pod uwagę twoje cotygodniowe spotkania czy inne, tak samo podstawowe sprawy? Czy kiedykolwiek wyjaśniłeś, że „to jest powodem, dla którego mamy to spotkanie” lub, że „to jest kwestia, z powodu której planujemy ten wyjazd”?
Dzielenie się z grupą tym, co mamy nadzieję osiągnąć, może w wyjątkowy sposób pomóc tym sprawom w ich realizacji. Daje to również naszym studentom poczucie współudziału i ułatwia im służenie i prowadzenie innych do celu. Sprawia też, że jesteśmy odpowiedzialni przed wszystkimi, za to by utrzymać cel, który zadeklarowaliśmy na forum.
Jasne ukazywanie naszych celów może również uczynić naszą służbę bardziej przyjazną dla ludzi z zewnątrz, którzy przecież mogą zastanawiać się nad tym dlaczego się spotykamy, dlaczego śpiewamy czy też po co modlimy się w grupach, lub dlaczego gramy we frisbee w każde niedzielne popołudnie. Jedni przez te informacje będą mieli okazję bardziej się tym zainteresować od innych- ale chociaż ktoś się zainteresuje. Ostatecznie jednak, czy zainteresowanie będzie czy nie- takie działanie z naszej strony zaprasza do udziału studentów z zewnątrz, otwiera nasze spotkania.
Co by było gdybyś podczas każdego spotkania grupy studenckiej dzielił się tymi celami i planami w trzech słowach (lub wyświetlał je na projektorze)? A co, gdybyś na kolejnej społeczności podzielił się ze swoimi liderami szczegółami metody, która jest w tym „szaleństwie”? Czy są jakieś inne sposoby na to, by takie deklarowanie celów mogło funkcjonować w Twojej służbie? Jak myślisz, czy warto to wypróbować?
Z tej racji że usługujemy w tak specyficznym miejscu jak uniwersytet, niektóre z celow powinny zostać w naszych głowach (mam nadzieję jednak, że są tam dosyć wyklarowane...). Czasami liderzy powinni być dyskretni w kwestii szczegółów. Wiedzmy jednak, że cała grupa będzie odnosić korzyści, widząc, iż służba którą prowadzimy, jest służbą celową i że są konkretne sprawy, które chcemy osiągnąć, podejmując każdy krok. (Dzięki Piotrze za tłumaczenia)
Pytałem Piotr o nowych luzdich i co stanie dalej? Tu jest jego odpowiedi: --Jeśli są jacyś nowi ludzie to robimy spotkanie bardziej ewangelizacyjne. Zapraszamy ich na jakieś kolejne spotkanie- np. na klub filmowy (który będzie w czwartek:). Zawsze staramy się zrobić jakiś next step jeśli to możliwe (choć nie zawsze się da...).-- Pracujemy dużo na ewangelizację, ale co robimy z ludzmi pożniej też jest bardziej ważny i warto żebyśmy myślić o to.
Niech Pan błogosławi was ten weekend!
Curt
Above in New Format
Old emails:
October 16, 2009
I hope all is well for you this week. Here is an article that is important for us http://
Share purposes with your students.
How often do you relate very clearly why certain things take place in your college ministry – even weekly events or other very basic things? Have you ever related, “This is why we have large-group meeting,” or “Here’s specifically why we’re planning this retreat”?
Sharing what we hope to accomplish – explicitly – might actually help those things happen. It also gives students ownership and the opportunity to serve or lead. And it holds us accountable, in front of all our students, to keeping our aim steady.
Sharing our purposes also might make our ministry more friendly to outsiders, who may legitimately wonderwhy we meet or why we sing or why we pray in groups or why we have crazy skits or why we play ultimate frisbee each Sunday afternoon. Some will care more than others… but some, at least, will care. And whether they care or not, it invites students inside.
What if every time you had a large group meeting, you shared the purposes in a brief sentence or two (even on the screen)? Or what if for the next fellowship event, you (at least) shared the “method behind the madness” with your student leaders? How else could this function in your ministry? Is it worth trying?
As college ministers, some of our purposes need to remain in our heads (but I hope they’re at least very clear there). But sometimes, student leaders should be privy to those details. And oftentimes, the whole group would benefit from knowing that ours is indeed a purpose-filled ministry, and that there are specific gains we hope to make in every step we take. (Thanks Piotr for the translation.)